Tijdens de ochtendgym konden alle welpen vandaag heerlijk wakker worden. Na bezoek van de scoutsleiding, vertrokken we naar het uitje. De welpen hebben zich deze ochtend (en begin van de middag) vermaakt in een prehistorisch dorp. Er was hier van alles te beleven: kanoën in een uitgeholde boom, zelf touw slaan, brood bakken boven het vuur en nog veel meer.
Terug op het clubhuis besloten we om af te reizen naar China. Daar troffen we een Chinese monnik met de uil talisman (van wijsheid). De monnik was bereid deze af te staan, mits de welpen het grote raadsel konden oplossen. De welpen gingen in vier groepjes aan de slag. Het eerste groepje boog zich over een groot doolhof, terwijl het tweede groepje zich bezighield met een lijst puzzelvragen. Groepje drie ging driehoeken tellen en het laatste groepje ging aan de slag met een lastige katamino, waarbij één stukje er niet bij hoorde. Uit iedere opdracht kwam een letter die hoorde bij het juiste antwoord. Door de gevonden oplossingen achter elkaar te zetten, vonden de welpen het woord ‘ugle’. Dit is het Noorse woord voor uil en leverde de uil talisman op.
De welpen vroegen aan de monnik of zij wist waar de laatste talisman zich bevindt (aangezien Ivar daar nog niet achter was). Ze kregen een raadsel met tien regels met alleen maar rare letters en tien open plekken onder elkaar. Uiteindelijk kwamen ze er samen achter dat deze letters de beginletters van bekende rijtjes vormden (bijvoorbeeld de maanden van het jaar, de dagen van de week of de speltakken binnen scouting). Nadat alle open plekken ingevuld waren, stond er ‘Jotunheimr’. Dit zei ons allemaal niets en dus besloten we om het donderdag na te vragen aan Ivar of hij hier raad mee weet.
Toen we weer terug waren in Nederland, stond de pasta al op het vuur. Na het corvee kregen we bezoek van het bestuur en hebben we een mooie punt geslepen aan de stokken die we laatst verzameld hadden in het bos. Hierna was het bedtijd voor de jongste welpen en werden de oudste welpen (samen met Chil en Akela) gedropt. De weg terugvinden was in het begin wat lastig door het donkere bos, maar al snel werd duidelijk dat we waren afgezet langs de route waar we eerder deze week al liepen voor de dagtocht. De route naar het clubhuis werd soepeltjes gevonden. Eenmaal aagekomen, was het ook hoogste bedtijd voor de gidsen en helpers.
(beweeg met je muis over de foto, om de diashow tijdelijk te pauzeren)
Reacties